Yine bir İspanyol filmine gittim bugün. İspanya beni düşünüyor olmalı. Palto film festivalinin programını paylaşmıştım ya geçenlerde onlardan biri bu da. İzlenmesi gerek diye düşünüyorum. Gerçi yanımda oturan kızlar çok sıkılıp 'şimdi kalk desen giderim ayşe' gibisinden konuştular ama ben çok sevdim. Küba'nın başkenti Havana' ya 7 farklı yönetmen farklı açılardan bakıyorlar. En sonunda tabi ki bir kaç bağlantı var gibi dursa da yollar kesişmiyor, görüyorsun ki Havana'da yaşam bu çeşitlilikte. 

 Karşınızda pazartesi: sinema okuluna gelen gencin serüveni başına bir günde gelebilecekler vs. 

 Karşınızda salı: Emir Kustirica'dır sağdaki. Ödül almak için geliyor Havana'ya ve hayatının karışıklığı varken şoförünün yeteneğini fark ediyor vs.

 Karşınızda çarşamba: Cecillia sesi çok güzel bir hatundur. İspanya'ya çağırırlar onu seçim yapması gerekir vs.

  Karşınızda perşembe: Bir çaylağın öyküsü adıyla başlayan bölüm boyunca adamımız insanları gözlemler, işte kızların sıkıldığını fısıldadığı dakikalar bunlardı da adam Havana' nın çaresiz yüzü olmuş napsın?

  Karşınızda cuma: Kızımız bir gecenin etkisiyle homoseksüel bir ilişki yaşar ve ailesi fark edince ayin başlar, enterasan sahnelerdi doğrusu. Bu da Havana' nın bağnaz yüzü olsa gerek dedim ben.

   Karşınızda cumartesi: Cecillia' nın ailesini fark ediyoruz bu kısımda ve Cecillia' nın sonunu görüyoruz. Aslında bu bölümde daha sevdiğim bir sahne vardı bana çok güzel şeyler anımsattı, onu paylaşmak isterdim ne yazık ki bulamadım her güzel şey gibi bana kaldı o da :)

  Karşınızda pazar: Şuradaki sarı elbiseli teyzemizin rüyasında Meryem'i görmesi ve ondan istediklerini gerçekleştirmesi ile devam eder. 

   Bu da benim filmle ilgili naçizane notumdur ki film bana bu yaz ki hayatımı, Malta' yı hatırlattı. Yaşananlar, anlatılanlar, sokaklar, insanlar o kadar çok benziyordu ki filmi daha bir sevdim sanki. Hayatımdaki en güzel deneyimlerinden biri olan Malta' yı tabii ki çok özlüyorum ama zor, başka bir ülkede başka insanlara alışabilmek, onların düşüncelerini kavrayabilmek zaman alıyor. Ama bir o kadar da özletiyor işte. Yine de isteklerimi gerçekleştirebilme fırsatım olduğu için ve özleyebilecek bir tecrübe kazanabildiğim için mutluyum. Bu filmden de bunları düşünerek, yüzümde büyük bir gülümseme ile ayrıldım. Sonuç olarak izleyin, izlettirinlerden.