En son yazımdan bu yana 3 sene geçtiğine inanamıyorum sevgili okuyan. Üniversitenin bir kısmı ve çalışma hayatımın başında gerçekten kendimi bulmuşum bu blog sayesinde. Onca anı birikmiş, biraz geriye dönüp okudum da hatırlamadığım detaylar yazıları silinebilecek bir defterde değil dijital ortamda kalmış senelerce. Ve ben nasıl birden bırakmışım yazmayı.
Tekrar buraya gelme hikayem aslında çok da uzun bir zamana dayanmıyor. Bu sabah gördüğüm rüya.. Birden uyandım ve telefondan bloguma girdim. Kanlı, canlı anılarımı okudum. Ne güzel yazmışım kendimce, görseller eklemişim bol bol. Yan tarafta öneriler yapmışım film,kitap vesaire. Sanırım bloğumu bırakmamın nedeni önce düzenli bir ilişkimin olmasına sonra sosyal medyanın patlamasına dayanıyor.😑 Evet Nazif'le ilişkimiz son sürat güzelli ve mutlulu gidince yaklaşık 2 sene önce evlendik sevgili okuyan. Ne çok anı var aslında unutmak istemeyeceğim o zamanlara ait. Burada da sosyal medya devreye giriyor işte. Her şeyi oradan paylaştık.😕 Bir günlük bakılabilen anılarda kaldı hepsi. Ama sosyal medya işin kolayı özellikle instagramdan bahsediyorum. Parmağının bir hareketiyle hayatta tanıdığın hatta tanıyacağın herkesin o an ne yaptığını görebildiğin bir platform. Blog gibi yazılar gerektirmiyor. Duygulara zaten hiiç yer yok. Duygular demişken 3 senede gerçekten çok şey oldu sevgili okuyan. Ancak bu yazıyı 'yaz tatilinde ne yaptınız' yazısı gibi arayı kapatma yazısı yapacak değilim. Buradan devam edelim bence, daha güzel.
Şu sıralar karantina durumundayız. Global bir sorun olan korona (Covid-19) virüsüyle başetmeye çalışıyoruz. Pek bizlik bir durum yok aslında ne yalan söyleyeyim. Ülkedeki salgın en çok işe gitmeye devam etmek zorunda olanları ve sağlık çalışanlarını vuruyor. Bugün itibariyle 36 gündür kendi evimde karantinadayım, işe gitmedim. Nazif'in sayısını bilmiyorum açıkçası onlar önce 2 gün gidip-2 gün evde olarak devam etti, evden bir sorun çözemezse de gidiyor. Ama sonuç olarak bir aydan fazladır evde olma halindeyiz. En çok sevindiğimiz sağlığımız iyi, bu dönemde insanların tek sevindiği bu gerçekten. Normalde öylesine sorduğumuz 'naber' şu sıralar gerçek bir soru ve cevabı gerçekten karşı taraftan bekleniyor.
Karantinada insanlar azıcık delirdi ama sevgili okuyan. Herkes bir kere evde ekmek yaptı. Biz de dahil.😀 Sürekli eğitici bir aktivite önerenler, zilyon paylaşım yapıyorlar. Biz aslında daha günlük yaşıyoruz. Normalde de film dizi izlemeye bayılırdık, yine izliyoruz. Normalde de birlikte yemek yapardık, yine yapıyoruz. Bir de taşındık sevgili okuyan. Ev yerleştirmesi vesaire derken delirmeye fırsat kalmadı.
Sözün kısası karantinada insanların işi gücü başkaları, evde yaptıkları oldu. Zaten sosyal medya sayesinde kim neyi yaptı'lar artmıştı. Tam içi kan ağlayan palyaço misali herkes aşırı mutlu, zengin, sosyal, akıllı olduğu için sıkılmaya başladım. Ayrıca sosyal medyada çok paylaşım yapınca oluşan çeşitli algılar nedeniyle artık blog kullanmaya tekrar başlayacağım. Şimdiden yan taraflara ekleme yaptım bile. Kıps. Ayrıca gerçekten yazmayı özlemişim. 😊
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder