İnsan belli bir yaşa gelince garip bir akıma kapılıyor sevgili okuyan. 'Acayip çılgınım/çatlağım/deliyim' akımı. Özellikle 35-40 yaş arası kadınlara çok oluyor bu. Çılgınlıkla zerre alakası olmayan bir koltuktan bir diğerine otururken bile 3 kere 'allah bismillah' tarzı laflar eden tipler bile 'beni bilirsin ya çılgınım'cı olurlar. 

   Geçen gün otobüste yanımda oturan yine 35-40 yaşlarında bir kadın telefonda birisine ne kadar çılgın olduğunu, bir gününün bir gününe uymadığını ne bileyim her aklına estiğini yaptığını anlatıyordu. Şöyle göz ucuyla baktım. Her akşam 'ne yiyeceksin bu akşam' merakından çok da fazla bir merakı olmayan bir anneye benziyordu. Çılgınlık anlayışı iş çıkış saatinde Ataşehir'den Üsküdar'a gitmekse bu çılgınlığın içine doğdum ben bebeğims. 
'Ne zaman ne yapacağım belli olmaz çünkü aklıma her eseni yaparım, deliyim ayol ben'. Bakıyorum.
Saçmalama diyorum içimden otobüstesin. 
İş çıkış saatinde işten çıkmışsın. Otobüstesin. 
Hemen arkasından karşı taraftakinin derdine karşılık 'keşkeler silinmez onun yerine güzel şeylere yoğunlaş' diyor. 
Bakıyorum. Çılgın cümlesi değil, daha çok nevrotik diyorum. Sonra düşünüyorum. Neden bu çılgınlık merakı? Düzenini pek değiştirmekten hoşlanmayan bana bile kendi çılgınlığım fazla geliyor bazen. Ya da sürekli etrafta dolanan siyah üzerine beyaz 'i'm weird' yazılı tişörtler... Neden ya neden ? 

   Belki 'kadının tek cümlesinden amma anlam çıkarttın azıcık hava atmış işte' diyebilirsiniz. Hoş bunun hava olmasını da anlayamıyorum. Normal yaşamlar yaşayıp başımıza normal olaylar gelsin istemiyor muyuz? Ama biz weird olalım hı? Herkesten farklı olalım ama normal insanların kazandığı parayı kazanalım, normal insanların ilişkilerini sürdürelim, normal insanlara yapılan muamele gibi muamele görelim? 

   Bu örnekle çok karşılaşıyorum ama çok yakınımda olan biri var aslında. İlk onda teşhis koydum diyebilirim. Tamamen yaşının gerektirdiği gibi bir hayat sürmesine rağmen 'ben eserekliyim tabii..' diye giden cümleleri , 'şuna bak ya çok çılgın bir gündü..' diye gösterdiği normal fotoğrafları, ortalama bir çılgının çok kısa sürede yapacağı bir şeyi asla o sürede yapamaması, kırk yılda bir yaşadığı ilgin olay için etrafındakiler zerre merak etmezken dallandırıp budaklandırarak anlatması ve nice çılgın olmayan örnekler... 

  İnsanlar kendini nitelendirmese keşke. Evet evet kendin için sıfat söylemek yasak olabilir. İnsanın yaşından genç gözükmesi, farklı gözükmesi elbette ki güzel bir histir. Ama bu hissi bantla üzerine yapıştıramazsın sevgili okuyan. Zaten bir insanın kişiliği anlaşıldığında o sıfat kendi gelir girer cebine. Yoo ben çılgınım.