Ankara Yine Kara

Dün akşam patlama haberini öğrendiğimde 'yine Ankara'da patlama olmuş' demek beni gerçekten üzüyor. Arkadaşlarımı, Ankara'daki akrabalarımı arayıp iyi olduklarını öğrenince rahatlamak beni duyarsız hissettiriyor. 'Lanet olsun, şerefsizler yine yapmış yapacağını' vesaire lafları sıralayıp ölü/yaralı sayılarını takip ettikten sonra günlük rutine dönmek beni rahatsız ediyor. Bugün haberlerini okurken gözümden yaş dökülen isimleri hatırlayamayacak olmak beni kahrediyor. Gözü dönmüşlerin zevki olduğu için tecavüz edilenlere, sırf o yoldan geçti diye patlayarak yanarak ölenlere, düşüncesine uymadığı için darp yiyen hayatı kararan insanlara alışmak beni mahvediyor. Bu insanların nasıl kılı bile kıpırdamıyor, üstüne suç bastırmaya çalışılıyor bunu bir türlü anlayamıyorum.