Haziranda hala şimşek çakıyor.
Projem yetişmiyor.
Şehircilikten kaldım.
Bitirme açılmıyor.
Soner Sarıkabadayı' nın sesi sanki banyodan yankı yapıyor.
Autocadde bisiklet çizilmiyor.
Canım hiçbirini yapmak istemiyor.
Ağlama anne benim için ağlama çalıyor.
Çok da acıklı söylüyor.
Doymak için yemek yapmak gerekiyor.
Bana zor geliyor.
Koltukta oturdukça popom acıyor.
Oturmadan da çizim yapılmıyor.
Ülke elden gidiyor.
Bas bas bağırıyor.
Birileri de onun için ölüp bitiyor.
Beyinlerini veriyorlar.
Benim içim gidiyor.
Hepimiz üzülüyoruz ama projeleri de yetiştirmek lazım diyor.
Haklısınız hocam diyorum.
Başka hayal etmiştim halbuki diyorum. Ama içimden.
Dışım gülümsüyor.
İçim burkuluyor.
İnsanları özlüyorum onlar gelmiyor.
Mesaj atıyor, bugün eylem çok güzel bizde çıkalım mı diyor.
Olur diyorum.
Hala oturuyorum.
Eyleme çıkamıyorum.
Projeyi bitiremiyorum.
Kadın şarkıyı bitiren nağmesini yapıyor.
Şehircilikten kaldım.
Bitirme açılmıyor.
Bu böyle devam ediyor..
Galiba 4 sene sonunda mimar olamıyorum ama
Psikopat oluyorum.
Hiç değilse sinirlerim haşat oluyor.
Benim canım dışarısı güneş olsun çıkıp fotoğraf çekeyim istiyor.
Benim canım düşünmemek istiyor.
Mümkün olmuyor.
Bu fotoğrafı görüyorum ve huzur doluyorum. Düşüncelerim donuyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder