Uzun uzun yeni hayatımdan bahsedeceğim size. Aldığım kararları ve pat diye uyguladığım yeni hayatımı, sadece telefon rehberime eklenen onlarca ve görsel hafızama eklenen bilmemkaç tane insanı, yaşadığım komik/o an trajikomik anıları anlatacağım. Ama bu yazı o yazı değil. 

    Bu daha ziyade yeni hayatımın yeni insanlarıyla alakalı olan yazı. Nesnelleştirdiğim dünyanın tespiti yazısı. Ama eminim sen de yapıyorsundur arada hatta benim gibi sıklıkla. Buna inanmak istiyorum çünkü öyle etrafımız anlamlaşıyor gibi geliyor bana. 

    Neyse yeni bir ev tuttum geçen hafta yepyeni mahalle, esnaf çevresi (tanıdık bakkal yüzü mesela adını hiç bilmediğin), yeni sorunlar, yeni alternatifler olacak. Ama bunların hiçbiri o evle ilgili olmayacak. Şimdiye kadar memur çocuğu olduğumdan belki de iki elin parmaklarını geçmiştir taşındığım ev sayısı, bu yeni duygusu. Kendi öğrencilik hayatımda bile 3 ev değiştirdim ben. 3 evin ayrı yaşanmışlığı ayrı güzelliği oldu. Mesela ilk evim savruk,umursamaz yılların eviydi. Sürekli bir pozitiflik evi. Sonraki evim yalnızlık evi mesela. Ama tek kaldığımdan değil. Üzücü ayrılıklar geçirdiğimden. Şey derim mesela 'bu ev mutsuz etti beni'. Halbuki ne kadar güzeldi içi. Bütün evlerimden daha yeniydi, temizdi. Ama beni mutlu etmedi napalım. 

     Telefonlar mesela. Kapaklı siyah bir telefonum vardı bilen bilir. Çok severdim hala da severim. Şimdi üretimden kaldırılmış. Vatsap filan bırakmak uğruna yine olsa yine alırdım ondan. Tam neşeli ergenlik anlarıma denk geliyo kendisi. En mutlu mesajlar, hatta öpmeler filan yaşadı o telefon :) 

     Telefon anti parantez olsun tam ifade edebilmek adına. Evden tekrar devam edeyim. Yeni evim yeni insanlar, yeni anılar, yeni üzüntüler, yeni mutluluklar demek aslında. Sırf bu yüzden yeni eve çıkın mesela. Yeni hayatlar yaşayın. Yeni anılar biriktirin o evde. O evde birini sevin. O evde birinden nefret edin. O evde sıkılıp sonradan saçma gelen ani bi karar alın. Değiştirmek en güzel şey hayatı mutluyken de mutsuzken de.