‎"Şimdi acının ne olduğunu gerçekten biliyordum. Ayağını
bir cam parçasıyla kesmek ve eczanede dikiş attırmak değildi bu. Acı, insanın
yüreğini paralayan ve sırrını kimseye anlatmadan birlikte ölmesi gereken şeydi.
Kollarda, başta en ufak güç bırakmayan, yastıkta kafayı bir yandan öbürüne
çevirme cesaretini bile yok eden şeydi." (Vasconcelos - Şeker Portakalı)

Ah Zezé sen ne tatlıydın; sen ve senin siyah rugan ayakkabılı uzun, takım elbiseli arkadaşın ne kadar da ağlatmıştınız. Umarım filmi de keyifle izler, bol bol ağlarız.