Arkadaşlar aşağıda paylaştığım videoları lütfen tok iken izleyin.
Güzellemeli not: Yemek tarifinden ziyade videonun çekilme tarzı çok güzel. Müziğin uyumu, ojeli ellerin güzelliği, yazıların yeri vs.ye dikkat hem iyi yemekçi hem iyi klipçi <3
Cuma, Aralık 18, 2015
Ihhm.. Neffiss
Arkadaşlar aşağıda paylaştığım videoları lütfen tok iken izleyin.
Güzellemeli not: Yemek tarifinden ziyade videonun çekilme tarzı çok güzel. Müziğin uyumu, ojeli ellerin güzelliği, yazıların yeri vs.ye dikkat hem iyi yemekçi hem iyi klipçi <3
Cuma, Aralık 04, 2015
Salı, Aralık 01, 2015
#Cehennem
Üsküdar Tekel Sahnesi'nde geçen Cehennem isimli tiyatroya gittim. Zaten Üsküdar'dan Kuzguncuk'a yürürken hep dikkatimi çeken taştan sadece dışarıdan bile enfes görünen Tekel Sahnesi gerçekten güzel bir tiyatro sahnesi. Eğer devlet tiyatrolarını takip ediyorsan sevgili okuyan hem ulaşım, hem görsel doygunluk açısından tavsiye edeceğim bir yer. Ama bu yazı Tekel Sahnesi'yle ilgili değil. Çünkü izlediğim oyun bence daha görülmeye değerdi.
Şuan neresinden bahsedersem spoiler gibi olacağından genel olarak sana hissettirebileceklerinden bahsedebilirim. Başta hiç bir detayı kaçırmamak için her ayrıntıyı dinlemekten yorulacağın sonraları taşların yavaş yavaş oturduğu bir oyun bu. Ki ben filmlerde, kitaplarda bu tarzı gerçekten severim. Tiyatroda da başarıyla vurgulanmış. Bir de tiyatro sahnesinde yapılamayacak hatta sinemada bile özel efektlerle verilebilecek acı, taciz gibi duyguları nedense çok net hissettim. Belki tam yerinde kapanan ışıklar ve acıyı hissetmeni sağlayacak müzik beni hayal etmeye zorladı, bilemiyorum. Ama verilmek istenen duygu net olarak veriliyor. Ve tiyatro çıkışında sessiz bir yürüyüş seni bekliyor. Yol boyu 'hıı demek o ondan öyleydi' diye taşlar oturtulmaya devam ediyor.
Oyunun bir bütünü sayılabilecek ekstra tatlar da oyunculardı. Ezberine ve bunu farklı şekillerde iletebilmesine hayran kaldığım dedektif, ses tonuna kendimi bırakıp neredeyse anlattıklarına ikna olacağım papa... Gerçekten fırsatın olursa mutlaka git izle sevgili okuyan.
Şuan neresinden bahsedersem spoiler gibi olacağından genel olarak sana hissettirebileceklerinden bahsedebilirim. Başta hiç bir detayı kaçırmamak için her ayrıntıyı dinlemekten yorulacağın sonraları taşların yavaş yavaş oturduğu bir oyun bu. Ki ben filmlerde, kitaplarda bu tarzı gerçekten severim. Tiyatroda da başarıyla vurgulanmış. Bir de tiyatro sahnesinde yapılamayacak hatta sinemada bile özel efektlerle verilebilecek acı, taciz gibi duyguları nedense çok net hissettim. Belki tam yerinde kapanan ışıklar ve acıyı hissetmeni sağlayacak müzik beni hayal etmeye zorladı, bilemiyorum. Ama verilmek istenen duygu net olarak veriliyor. Ve tiyatro çıkışında sessiz bir yürüyüş seni bekliyor. Yol boyu 'hıı demek o ondan öyleydi' diye taşlar oturtulmaya devam ediyor.
Oyunun bir bütünü sayılabilecek ekstra tatlar da oyunculardı. Ezberine ve bunu farklı şekillerde iletebilmesine hayran kaldığım dedektif, ses tonuna kendimi bırakıp neredeyse anlattıklarına ikna olacağım papa... Gerçekten fırsatın olursa mutlaka git izle sevgili okuyan.
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)